Bugün ilk dersimizi verdik… Yüz yüze…

Özlemişiz… Ders anlatmayı özlemişiz… Yoklama almayı özlemişiz… Amfiyi özlemişiz…’Çalışmayan’ projeksiyon aletini bile özlemişiz… Öğrencilerimizi özlemişiz…

Öğrencilerle önce tanıştık. Şehir dışından gelen öğrencilere ‘Neden bizim üniversiteyi tercih ettiniz?’ diye sordum. Tamama yakını ‘AİLEMİZDEN SIKILDIK. BİRAZ KAFA DİNLEMEK İSTEDİK.’ Dediler. Ne kadar ironik değil mi?

***

Yaklaşık bir buçuk yıl önceydi. Aniden yüz yüze eğitime ara verdik. Bir hafta, iki hafta, bir ay… Derken 20 ay olmuş…

Aslına bakarsanız uzaktan eğitimin de bazı artıları vardı. Mesela uygulamalı eğitim vermeyen hocaların tamamı evden ders anlatmaya başladılar. Şehir dışına çıkmak problem olmaktan çıktı. Şehir dışında oturan öğrencilerin konaklama sorunu ortadan kalktı.

Günlük traş ya da takım elbiseye gerek yok. Hele de parfüme hiç gerek kalmadı…

Elbette öğrenciler de uzaktan eğitimi sevdiler. Tıp Fakültesi derslerimi 4-5 öğrenci takip ediyor (Sınıf mevcudu 75). Hep de aynı öğrenciler derse geliyor. Bir derste sordum ‘Neden böyle?’ diye… Öğrencilerden birisi ‘Hocam biz hocaları bölüştük. Hocaya ayıp olmasın diye 4-5 kişi canlı derse giriyoruz. Kalanı kayıttan izliyor’ dedi…

***

…TAMAMEN İRONİDİR…

Bir de sebebini anlamadığım bir şekilde tüm öğrenciler sınavlardan yüksek puanlar alıyorlar… Başarı oranı yüz yüze eğitimden yüksek... Demek ki uzaktan eğitim yüzyüze eğitimden daha iyi… Böyle mi devam etsek:J)

***

Hasılı ülke olarak ,aslına bakarsanız insanlık olarak, pandemiye  çok insanımızı feda ettik. Eğitimde çok geri kaldık. Örgün eğitime devam etmek zorundayız. O nedenle herkes dikkatli olmalı…’Kontrollü bir sosyal hayat’ yaşamalıyız… Kurallara uymalıyız… Daha kat etmemiz gereken çok yol var… Artık yolumuza kaldığımız yerden devam etmek zorundayız…